Bir sabah uyandım, mevcudiyetimin arzularımın pek bir gerisinde olduğunu ayırdettim. Aslında çok klişedir; herkesin saydığı bir mitolojik karakter vardır. Şimdi şahit olunabilecek pek çok Athena var; ben onlardan değilim. Tanrısallaşma çabam yok; sadece olmak istediğim o akıl, sanat, barış ve strateji gücünü taşıdığından ve Erekhtheion'nun ona adanmasından ötürüdür bu girizgah. Nefes almayı en çok istediğim yerde, Atina Akropolis'te. Roma'yı sevemedim hiç, sığamadım da. İçimde de olsa olsa bir "Yapı günlüğü" olmalıydı. Ve en ince hatlı İon düzeni, Attik ayağı, elbette karyatidlerim. Ve yakınımda Parthenon'la birlikte... Dönemimse oldukça Klasik olmalıydı.
Ben pek çok blogda yazdım; şimdi istediğim biraz daha steril olmak ve biraz daha özgür belki de. O bloglar yıkamadığım tapınaklar misali, ama çok mu önemli, hem zaten nasıl olsa "zaman" eskitecektir herbirini.
Merhaba yeni gün ve ışık.
Merhaba okuyan sen.
